در دهه هشتاد میلادی خوانندگان زیادی به سبک پاپ (Pop) روی آوردند. تعداد دیگری با صدای صاف و رسا به دنبال موسیقی مدرن رفتند. از طرف دیگر سبک‌هایی همچون راک (Rock) و متال (Metal) در اوج شکوفایی بودند. تمام این عوامل بین طرفداران موسیقی اختلاف انداخت. اما در سال 1986 پال سیمون (Paul Simon) آلبوم Graceland را منتشر کرد و توانست توجه مخاطبان را به‌دست آورد.
دسته‌بندی نقد و بررسی موسیقی را هم ببینید؛ می‌توانید با خواننده‌های مختلفی آشنا شوید.
خلاقیت پال سیمون در ساخت موسیقی
آلبوم Graceland از سبک‌های زیادی پیروی می‌کند. سیمون با ابتکار خود سبک‌های مختلفی که در سراسر دنیا شنیده می‌شد را ادغام کرد. او تهیه‌کننده آلبوم خودش بود. بیش از پنجاه خواننده و ترانه‌سرا در ساخت این آلبوم مشارکت داشتند. بعضی از آن‌ها اهل آفریقای جنوبی بودند و برای اولین بار صدای‌شان به گوش شنوندگان غربی رسید. البته موسیقی آفریقایی بخش کوچکی از این آلبوم را در بر می‌گیرد. سیمون موسیقی آفریقایی را با سبک کانتری (Country) ادغام کرد. او همچنین سبک تکس-مکس (Tex-Mex) و رگی (Reggae) را در آلبوم Graceland قرار داد. تکس-مکس چیست؟ تکس-مکس تلفیقی از سنت‌های آمریکایی و مکزیکی‌ست. این سنت‌های تلفیق‌شده در زمینه آشپزی، موسیقی و… با همین نام شناخته می‌شوند.
سیمون تلفیق‌های دیگری را در طول فعالیت هنری خود کشف کرد و آن‌ها به مرور در آهنگ‌های خود قرار داد. کنار هم چیدن این سبک‌ها تاثیر زیادی بر آلبوم داشت. اما تنها عامل موفقیت آلبوم نبود. خلاقیت و شجاعت سیمون به تلفیق سبک‌ها ختم نمی‌شد. او می‌خواست خلاف جهت رودخانه شنا کند. او نمی‌خواست هنرش میان موسیقی دهه هشتاد گم شود. یکی از اصلی‌ترین ساز‌های استفاده‌شده در این آلبوم گیتار باس (Bass Guitar) است. سیمون در شروع آهنگ از آن استفاده می‌کند و سپس با استراتژی و مهارت خاص خودش آهنگ را پیش می‌برد.
استیو واندر یکی از نوابغ موسیقی‌ست. ری‌ویو آلبوم Talking Book را فراموش نکنید.
ردپای آفریقای جنوبی
سیمون قبل از انتشار آلبوم Graceland آلبوم دیگری با نام Hearts and Bones را در سال 1983 منتشر کرده بود. آلبوم Hearts and Bones مورد انتقاد قرار گرفت. تبلیغاتی که برای این آلبوم شکل گرفت موجب شکست و سر‌افکندگی سیمون شد. او از طرف رسانه‌ها ضربه بدی خورد و احساس می‌کرد دوران طلایی حرفه‌اش به پایان رسیده. اما تصمیم گرفت روند کاری‌اش را عوض کند. سیمون چیزی برای از دست دادن نداشت و خودش را در آموختن موسیقی‌های مختلف غرق کرد. او بعد از شنیدن آهنگ Gumboots از گروه بویویو بویز (Boyoyo Boys) به آفریقای جنوبی سفر کرد. پس از آشنایی با سنت‌ها و فرهنگ مردم آفریقای جنوبی سیمون تصمیم گرفت آلبوم را در همان‌جا ضبط کند. او برای ساخت آهنگ Gumboots فقط متن و ملودی را ساخت و بقیه کار را به بویویو بویز سپرد. ضرب‌آهنگ این آهنگ تند است. چیزی مانند رقص پولکا (Pulka). رقص پولکا متعلق به لهستان است و رقصندگان با سرعت بالایی می‌رقصند. گروه محبوب آفریقایی لیدی‌اسمیت بلک مامبازو (Ladysmith Black Mambazo) نقشی کلیدی در آهنگ‌های Diamonds On The Soles Of Her Shoes و Homeless داشتند. آن‌ها با هنرمندان اهل نتال (Natal) همکاری کردند و نتیجه همکاری مانند یک ستاره درخشان شد. این همکاری را جوزف شابالالا (Joseph Shabalala) ترتیب داد. متن هر‌دو آهنگ نتیجه خلاقیت جوزف و سیمون است. آخرین اثر آفریقای جنوبی در آلبوم متعلق به گروهی به نام گازا سینگرز (The Gaza Singers) است. آن‌ها گروهی متشکل از خوانندگان زن هستند و آهنگ I Know What I Know نتیجه همراهی آن‌هاست.
چهره‌های معروف و آهنگ‌ها
ترک You Can Call Me Al بحران‌های روحی در میان‌سالی را نشان می‌دهد. این ترک بهترین آهنگ آلبوم شد. یکی از ساز‌های بکار رفته در این آهنگ نی لبک است. موریس گلدبرگ (Morris Goldberg) نی لبک نواخت و باکیتی کومالو (Bakithi Kumalo) با گیتار باس او را همراهی کرد. چه چیزی این آهنگ را خاطره‌انگیز کرد؟ صددرصد موزیک ویدیو این آهنگ! سیمون کمدین معروف آمریکایی چویی چیس (Chevy Chase) را در موزیک ویدیو نشان داد. آن‌ها با طنز‌پردازی سطحی آهنگ را خواندند و ام تی وی (MTV) سیمون 45 ساله و مشکلاتش را به نمایش گذاشت.
سیمون در آهنگ‌های دیگری نیز با چهره‌های معروف آمریکایی همکاری کرد. او در ترک Under African Skies با لیندا روندزتد (Linda Ronstadt) همخوانی کرد. سیمون همچنین با گروه راک لوس لوبوس (Los Lobos) در ترک All Around The World Of The Myth Of The Fingerprints همکاری داشت. اما مهم‌ترین همکاری سیمون در آهنگ Graceland خلاصه می‌شود. او در دهه پنجاه میلادی زمانی که نوجوان بود با آرت گارفونکل (Art Garfunkel) دوست شد. آن‌ها به یکدیگر لقب تام و جری (Tom And Jerry) را داده‌بودند. آن‌ها ساعت‌های زیادی را در استودیو سپری می‌کردند و هدف‌شان تنظیم هارمونی‌های گروه اورلی برادرز (The Everly Brothers) بود. این دو به کار خود ادامه دادند و به مدت سی سال آهنگ‌های سیمون را تنظیم کردند. ترک Graceland فقط یکی از آن‌هاست. این ترک ضرب‌آهنگ تندی دارد. تلفیقی از سبک کانتری و غربی که با متنی آسمانی تکمیل می‌شود. سیمون بعد‌ها گفت این بهترین آهنگی بوده که در دوره هنری‌اش ساخته. شاید حق با او باشد!
گروه Radiohead سال‌ها قبل درباره دنیای مدرن هشدار داده‌بود. بررسی آلبوم Ok Computer را بخوانید.
دوری از رسانه‌ها
کمپانی وارنر برادرز (Warner Brothers) مسئولیت انتشار آلبوم را به عهده نگرفت. این کمپانی عقیده داشت آلبوم Graceland خیلی ساده و سطحی‌ست. البته آن‌ها بالاخره تسلیم شدند. این آلبوم توانست پنج بار گواهی پلاتنیوم را دریافت کند. پاول سیمون نشان داد یک هنرمند واقعی با دوری کردن از تبلیغات و هیاهو می‌تواند آثار بی‌نظیری خلق کند. او رسانه‌ها را کنار گذاشت و بهترین آهنگش را در آفریقای جنوبی ساخت. پاول سیمون مصداق بارز یک موزیسین خلاق است.
منبع: Classic Rock Review
