باب دیلن (Bob Dylan) بعد از هشت سال استراحت آلبوم Planet waves را منتشر کرد. او پس از انتشار این آلبوم موفق تور جهانی خود را برگزار کرد. تور او تمام شد و توانست در میان برگزاری تور دو آلبوم دیگر را هم ضبط کند. این تنها کار جالب باب دیلن نبود. باب دوباره به کمپانی CBS بازگشت و تصمیم گرفت مانند قبل با این کمپانی همکاری کند.
در دسته‌بندی نقد و بررسی موسیقی شنیدنی‌ترین آلبومهای دنیای موسیقی را پیدا کنید.
احساسات باب دیلن
ظاهرا استعداد بیش از حد باب او را وادار می‌کند تا بی‌وقفه آلبومهای مختلفی را منتشر کند. بعد از انتشار آلبومهای ذکر شده او آلبوم Blood on the Tracks را در سال 1975 منتشر کرد. این آلبوم خلق‌وخو و استایل او را عوض کرد. از طرف دیگر طرفداران او که سبک آلبومهای قبلی را می‌پسندیدند سردرگم و گیج شدند. نویسنده آمریکایی پیت همیل (Pete Hamill) اطلاعاتی درباره آلبوم به‌دست آورد و گفت:”باب دیلن در این آلبوم تمام احساسات شخصی‌اش را بیان کرده”. برخی از آهنگ‌های این آلبوم برخلاف آهنگ‌های قبلی او اصلا ریتم تندی نداشتند. این آهنگ‌ها مربوط به دوره نوجوانی تلخ باب هستند. آلبوم 10 تا آهنگ دارد و تمام این آهنگ‌ها به هم مرتبط می‌شوند. باب همه تلخی‌ها را با بلوغ فکری هر‌چه تمام‌تر کنار یکدیگر چیده و یک آلبوم متفاوت خلق کرده است.
تفاوت آلبوم
باب دیلن بیشتر در سبک راک و کانتری فعالیت دارد. اما حال‌و‌هوای Blood on the Tracks متفاوت است. این آلبوم آرامش را به شنونده منتقل می‌کند. این آرامش از طریق ملودی‌های آرام آکوستیک شکل می‌گیرد. نواختن هارمونی‌های آرام گیتار یکی از برجسته‌ترین صداهای این آلبوم است. همان‌طور که گفته شد آلبوم قبلی او Planet Waves بود. تفاوت اصلی این دو آلبوم چیست؟ آلبوم Planet Waves مجموعه‌ای از آهنگ‌های عاشقانه بود و عشق را با بدبینی، درک متقابل و شوخ‌طبعی توصیف می‌کرد. باب در یکی از خط‌ها می‌گوید:” وقتی عاشق هم شدیم او ازدواج کرده بود و می‌خواست به‌زودی طلاق بگیرد”. این جمله در آهنگ Tangled Up in Blue آمده و تکلیف آلبوم را همان اول کار روشن می‌کند. بعد در آهنگ‌های Simple Twist of Fate و You’re a Big Girl Now دوباره همین احساس را منتقل می‌کند؛ دنیایی خسته از ضرب‌وشتم و منظره‌ای سرنوشت‌ساز از عشق. باب این دنیای غمگین را ترسیم کرد بعد در قالب آهنگ شانه‌اش را بالا انداخت و آن را بی‌اهمیت جلوه داد.
مشکلات آلبوم
این آلبوم در کنار شادی و تلخی‌هایش زیاده‌خواهی‌های اغراق‌آمیزی دارد. باب در برابر بیچارگی‌هایش بی‌پناه مانده ولی نتوانسته آن‌چنان که باید جمله‌ها را کنار هم بچیند. شنیدید که می‌گویند اثر‌های ماندگار در سختی‌های فراوانی ساخته شده‌اند؟ باب در سختی‌های زندگی حرفه‌ای خود این آلبوم را ساخت. اما بعضی از آهنگ‌ها مشکل دارند. متن و داستان‌پردازی بعضی آهنگ‌ها خوب از آب درنیامده. دامنه نامحسوس احساسات باب باعث به‌وجود آمدن برخی از این مشکلات شده است. گاهی روابط دائمی مانند ازدواج به بدترین شکل ممکن بهم می‌خورند ولی نمی‌توان گفت باب ضد فمنیست است. برخی بر این عقیده‌اند که او یک ضد فمنیست است. در آهنگ If You See Her, Say Hello احساسات پیچیده و پخته باب دیلن شنونده را گیج می‌کند. در نهایت می‌توان گفت آلبوم خوبی‌ست ولی مضمون بعضی از آهنگ‌ها تکراری‌ست.
شایعات بی‌اساس
باب دیلن فرد معروف و با استعدادی‌ست. خودتان می‌دانید روزانه شایعات زیادی برای افراد مشهور درست می‌شود. آن‌ها به واسطه این شایعات در سر‌تیتر خبر‌ها قرار می‌گیرند و نشریات می‌توانند پول خوبی به جیب بزنند. تفسیر این آهنگ‌ها می‌تواند راحت باشد به‌شرطی که به شایعه‌ها دقت کنید. شایعه شده بود که باب دیلن در ازدواجش دچار مشکل شده است. بهترین آهنگ این آلبوم Idiot Wind است. باب خیلی واضح از این وضعیت شکایت می‌کند و می‌گوید:”یکی دارد برایم پاپوش درست می‌کند و داستان‌ها در مجله‌ها منتشر می‌شوند”. این مثل یک بدبینی و شک احمقانه است. باب اینجا تمامش نمی‌کند. در ادامه می‌گوید:” آن‌ها می‌گویند من به مردی به نام گری (Gray) شلیک کرده‌ام و بعد با زن او به ایتالیا رفته‌ام”. او بدبین نیست و فقط می‌خواهد احساس خستگی خود را از این وضعیت ابراز کند.
جزئیات آلبوم
آلبوم Blood on the Tracks هنوز هم در فروشگاه‌های سراسر دنیا به فروش می‌رسد. اکنون می‌خواهیم به جزئیات ریز و درشت این اثر ماندگار بپردازیم. عکس روی جلد آلبوم خیلی ساده است. روی جلد عکس باب دیلن با عینک مشکی و موهای فر کشیده شده است و در کنار نیم‌رخ او یک نوار بنفش دیده می‌شود. روی آن نوار بنفش اسم آلبوم و خواننده آن با خط سفید نوشته شده است. این کلمات در سمت چپ و با حرف بزرگ الفبا نوشته شده‌اند. کاور آلبوم چیز خاص و قابل توجهی ندارد. این احساسات خالص و قوی باب دیلن است که این آلبوم را خاص می‌کند. تمام این عوامل دست‌‌به‌دست هم دادند و یک اثر کلاسیک را به‌وجود آوردند.
اهمیت Blood on the Tracks
Blood on the Tracks به حس و حال آهنگ‌هایش متکی است ولی بدین معنی نیست که فقط در چند آهنگ خلاصه می‌شود. بگذارید به اسم این آلبوم بپردازیم. Blood on the Tracks یعنی خون‌های روی آهنگ‌ها. باب دیلن خون خودش را روی این آهنگ‌ها ریخته. تمام آهنگ‌های این مجموعه 10 قسمتی از لحاظ ادبی ارزشمند هستند. افراد زیادی فکر می‌کنند روایت‌ها و داستان‌پردازی‌های باب خیلی خاص است. این آلبوم بیشتر شبیه کتابی‌ست از یک شاعر ایتالیایی در قرن 13 تا یک آلبوم آکوستیک دهه هفتادی آمریکایی. گذر زمان باعث تغییر گفتار جامعه می‌شود. کلمات و قواعد نگارشی اشتباه مانند علف هرز وارد گفتار می‌شوند و آن را خراب می‌کنند. باب دیلن تلاش کرد این آلبوم را بدون علف‌های هرز ارائه کند.
نقد و بررسی آلبوم Nevermind اثر Nirvana را از دست ندهید.
این آلبوم ماندگار است
پس از 40 سال مردم هنوز هم به این آلبوم گوش می‌دهند. بسیاری زمانی که زندگیشان دچار مشکل می‌شود یا احساساتشان بهم می‌ریزد به این آلبوم گوش می‌کنند. این آلبوم شنونده را درک می‌کند. باب می‌دانست که غم و ناراحتی در شکل‌‌های بسیار زیاد و متفاوتی خود را نشان می‌دهند. حتی اگر در بهترین روز‌های زندگیمان باشیم. آلبوم هم همین حرف را می‌زند و مخاطب را قانع می‌کند که این احساسات طبیعی‌ست. مخاطب می‌تواند با آهنگ‌ها درد و دل کند. شادی و ناراحتی جدایی ناپذیرند. تا اینجا درباره احساسات آلبوم حرف زدیم. آیا باب حرف دیگری هم برای زدن داشت؟ بله. Blood on the Tracks یک تکه خشم است. خشمی که با آلات موسیقی شکل گرفته است. می‌توان گفت ترانه‌های این آلبوم تحت‌تاثیر ترانه‌سرای آمریکایی وودی گاتری (Woody Guthrie) نوشته شده. اگر این برداشت درست باشد، این اثر یک شعار اعتراضی علیه آرمان‌گرایی آمریکایی است؛ آرمان‌های متوسط و فروریخته آمریکایی. Blood on the Tracks از همه نظر یک اثر زیبا کامل است. اگر میزان غم گنجانده شده در این آلبوم کمتر بود آن‌وقت اثر صادقانه‌ای شکل نمی‌گرفت. اگر باب امیدواری را کمتر از این نشان می‌داد آن‌وقت مضمون اصلی آلبوم بی‌معنی می‌شد.
منبع: Pitchfork– The Guardian– Consequence
