امروزه در محیطی زندگی می‌کنیم که مملو از عدم‌تقارن‌ها و ناهمگونی‌هاست. اما بیایید سوال مهمی از خودتان بپرسید. دلیل تمام این نواقص و ایرادات محیط‌زیستی چیست؟ جواب خیلی ساده و کوتاه اس؛ انسان. ما علاقه زیادی به کشف ناشناخته‌ها داریم. حس غریضه و کنجکاوی بشر همواره او را به سمت تغییر زمین کشانده. اما آیا این تغییرات همیشه مثمرثمر بوده‌اند؟ مطمئنا خیر. حالا دقیقا همین داستان دست‌مایه ساخت بازی ویدئویی کنترل (Control) قرار گرفته. جایی‌که ماموران امنیتی فدرال در ساختمان مرکزی خودشان که در بازی به آن قدیمی‌ترین منزل (The Oldest House) می‌گویند، دست به کارهای عجیبی می‌زنند. آن‌ها عوامل ناشناخته و فوق‌بشری را به این ساختمان منتقل می‌کنند تا روی آن تحقیق کنند. نتیجه همین دستکاری‌ها موجودی ناشناخته و عجیب است. موجودی که کنترل سازمان امنیتی را دست گرفته و به ذهن اعضای پیشکسوت سازمان نفوذ کرده است.
در دسته‌بندی نقد و بررسی بازی درباره بازی‌های ماجراجویانه بیشتری بخوانید.
جزئیات فنی بازی
بازی ویدئویی کنترل (Control) اثری در دسته بازی‌های اکشن و ماجراجویی‌ست که در سال 2019 توسط شرکت بازی‌سازی رمدی اینترتینمت (Remedy Entertainment) تولید و توسط استودیو 505Games به‌صورت گسترده عرضه شد. این بازی برای کنسول‌های پلی‌استیشن 4 (PS4)، ایکس‌باکس وان (Xbox One) و کامپیوترهای شخصی (PC) ساخته شده. کنترل (Control) جز آثار شوتر سوم‌شخص است.
فضایی مبهم و مات، گیج بمانید
فضای حاکم بر بازی چیزی شبیه فیلم سینمایی ماتریکس (Matrix) است. البته محتوای این دو اثر ربطی به هم ندارند. وقتی اولین‌بار ماتریکس اکران شد، سطح شگفت‌انگیز جلوه‌های بصری همه بیننده‌ها را شگفـت‌زده کرد. مخاطبان اصلا نمی‌دانستند با چه‌چیزی طرف هستند. حالا هم دقیقا ماجرا همین است. فضا بازی از همان اولین دقیقه تا آخرین لحظه بسیار گیج‌کننده و جذاب است. موجوداتی ماورائی در بازی وجود دارند که حقیقتا شگفت‌انگیزاند. تیم سازنده از جلوه‌های بصری خیلی خاصی استفاده کرده است. ترکیب سایه و نور باعث خلق تصاویر وهم‌انگیزی شده. در ابتدای بازی شاید درک درستی از ابزارها و توانایی‌هایی که در اختیارتان است نداشته باشید. اما هرچه بیشتر جلو بروید و با فضای حاکم بر این اثر بیشتر آشنا شده و دلیل و توضیح هر اتفاق بازی را متوجه می‌شوید. کنترل (Control) اثری در فضای سورئال است که بسیار هنرمندانه‌ای طراحی شده است.
ورود به ساختمان نامرئی
حوادث بازی در شهر نیویورک (New York City) اتفاق می‌افتند. قهرمان یا شخصیت اصلی بازی شخصی به‌نام جسی فادن (Jesse Faden) است. او در پیاده‌روهای نیویورک در حال قدم زدن است. ناگهان توقف می‌کند. با ساختمانی تقریبا نامرئی مواجه می‌شوید. ساختمان مرکزی فدرال یا همان The Oldest House محل شروع فعالیت‌های شماست. آیا تفکر و ایدئولوژی خاصی پشت انتخاب چنین اسمی بوده؟ تیم سازنده هرگز به‌صورت رسمی دلیل این انتخاب را توضیح نداده است. وقتی وارد ساختمان می‌شوید حس خاصی دارید. اسم این حس گمراهی و سردرگمی‌ست. همان‌طور که گیمر دلیل حضورش در این آسمان‌خراش را نمی‌داند، جسی هم از علت حضورش خبردار نیست. جسی گزارش فعالیت‌ها و کارهایش را با صدای بلند مرور می‌کند. اما مشخص نیست که جسی با چه‌کسی حرف می‌زند، با خودش، شخص دیگری و شما؟
اگر به بازی‌های علمی-تخیلی علاقه دارید، بررسی بازی Outriders را مطالعه کنید.
مرز بین واقعیت و رویا
درون ساختمان مرکزی فدرال، متخصصات این شرکت در حال تحقیق روی قدرت‌های فوق‌بشری، اجسام فضایی و شکافتن بعدهای زمانی هستند. شبکه‌های اختری و ساختارهای ستارگان فضای زیبایی را ساخته‌اند. به‌دلیل این فعالیت‌ها مرز بین واقعیت و رویا برداشته شده و وارد بعد جدیدی شده‌اید. هرچه جلوتر می‌روید اسرار زیادی فاش می‌شود و نهایتا در جهانی از سردرگمی گیر می‌کنید. خیلی مرسوم نیست که بازی‌های ویدئویی را چندبار از اول بازی کنند اما اصولا فیلم‌های پیچیده و علمی-تخیلی را برای درک بهتر باید چندبار تماشا کرد.
زشت ولی جذاب
وقتی وارد ساختمان قدیمی‌ترین منزل (The Oldest House) می‌شوید یک نکته توجهتان را به خودش جلب می‌کند. تیم معماری و طراحی دکوراسیون فنلاندی که وظیفه ساخت نماهای بازی را برعهده داشته، نمای داخلی ساختمان را به زشت‌ترین شکل ممکن طراحی کرده است. دیوارهای سیمانی و بتنی که با زوایای 90 درجه به‌صورت مکعب طراحی شده‌اند. این ساختمان در نگاه اول بسیار زشت و زننده‌ست. اما همین ساختمان نه‌چندان زیبا بسیار جذاب و پرکشش است. نحوه نورپردازی و چیدمان اجزا و لوازم داخل ساختمان واقعا بی‌نظیر است. از اشعه‌های نور فلورسنت در نورپردازی استفاده شده است. هر نقطه از این ساختمان راز مخصوص خودش را دارد. آیا می‌توانید این رازها را برملا کنید؟
ریسکی که جواب داده
اصولا معتقد هستیم که در همه قسمت‌های طراحی و ساخت بازی‌های ویدئویی باید حد تعادل را رعایت کرد. اما شرکت رمدی (Remedy) خوب بلد است چه‌طور مخاطب را معطل نگه دارد! این شرکت سرنخ‌هایی را در هر گوشه تصویر قرار داده است. یعنی یافتن سرنخ و نشانه‌ها اصلا کار سخت و غیرممکنی نیست. ولی خیلی از سرنخ‌ها قلابی هستند و اصلا به‌درد شما نمی‌خورند. جواب اصلی سوالات گیمر تا مدتی طولانی در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. این همان ریسک و خطری‌ست که شرکت Remedy به جان خریده. اتفاقا این ریسک جواب هم داده و مخاطب تا آخرین لحظه دنبال جواب می‌گردد و از بازی خسته نمی‌شود.
اسلحه رئیس
بعد از چند ساعت از شروع بازی جسی سلاح رسمی سازمان فدرال را برمی‌دارد. این سلاح مخصوص رئیس یا فرمانده سازمان است. این یعنی جسی باید به‌زودی رئیس این سازمان مخوف شود. از کجا فهمیدیم که این سلاح مختص روسای سازمان است؟ خب این سلاح همانی‌ست که رئیس قبلی از آن برای خودکشی استفاده کرده بود. اما سوال مهم‌تری داریم. چرا دختر جوانی مثل جسی باید رئیس جای خوفناکی مثل ماموران امنیت فدرال شود؟ اصلا سابقه قبلی او چیست؟ بین این‌همه نیروهای باسابقه و قدیمی چرا جسی برای این کار انتخاب شده؟ این بخش یکی از نقاط کور داستان است که طی بازی جوابی به آن داده نمی‌شود. این اسلحه در ابتدا یک تپانچه معمولی‌ست. اما بعد از چند مرحله کم‌کم یاد می‌گیرید که چگونه این تپانچه را به سلاح‌هایی مثل شات‌گان (Shotgun)، نارنجک‌انداز و سلاح‌هایی قوی‌تر تبدیل کنید. یکی از نکات مهم و مزایای این اسلحه عدم‌نیاز آن به گلوله‌ست. یعنی اگر چند ثانیه صبر کنید و از اسلحه استفاده نکنید به‌صورت خودکار دوباره شارژ می‌شود.
از اوقات فراغت خود استفاده کنید
زمان‌های خالی که باید صبر کنید تا سلاح دوباره شارژ شود فرصت بسیار مناسبی برای استفاده از قدرت‌های فراانسانی جسی‌ست. جسی با قدرتی به‌نام لانچ (Launch) می‌تواند اجسام محیط اطراف را به سمت دشمنان پرتاب کند. این قدرت خیلی جذاب است و فاصله زمانی خالی بین هربار شارژ سلاح را به‌زیبایی پرمی‌کند. مهارت یا Launch در ابتدای بازی قابلیتی ثانویه و صرفا سرگرم‌کننده‌ست. اما هرچه جلوتر برویم اهمیت برایتان پیدا می‌کند. به‌دلیل سرعت، قدرت و دقت بسیار بالایی که این حرکت دارد اکثر کاربران ترجیح می‌دهند تا از آن به‌عنوان عامل اصلی استفاده کنند. اجسامی که توسط جسی سمت دشمن پرتاب می‌شوند دست‌کمی از گلوله‌ای که از لوله تفنگ خارج می‌شود، ندارند. یکی از جذابیت‌های حرکت Launch قابلیت شکنجه دشمن است. می‌تواند افراد شرور و اوباش بازی را به یکی از اجسام محیط اطراف بازی متصل و سپس او را همراه آن جسم سمت رفیقش پرتاب کنید. این کار واقعا لذت‌بخش است.
اگر این مقاله را دوست داشتید، ری‌ویو بازی Mass Effect Legendary هم ممکن است برایتان جالب باشد.
مهارت رزمی یا جلوه‌های بصری؟
طی هر نبرد صدها جسم در هوا معلق می‌شوند و سمت دشمن پرتاب می‌شوند. این اجسام معلق روی هوا و کنترل آن‌ها باعث جذابیت و بالا رفتن سطح گیم‌پلی بازی شده است. به‌علاوه این اجسام معلق جلوه‌های بصری بازی را بسیار چشم‌نواز و جذاب کرده‌اند. مثلا یک گلوله آتش که به پایه میز برخورد می‌کند و منفجر می‌شود. کاغذهای روی میز به هوا پرتاب می‌شوند و سپس آتش می‌گیرند. درنهایت هم خاکستر می‌شوند و می‌سوزند. تصویر سوختن برگه‌های کاغذ در فضا و سقوط خاکسترهای آن‌ها به زمین حقیقتا نمای جذاب و چشم‌نوازی را می‌سازد.
نقطه ضعفی که باید نادیده گرفت
تا این قسمت تمام نقاط قوت و نکات مثبت این بازی را بررسی کردیم. اما بیایید نگاهی به یکی از ضعف‌های آن هم بندازیم. مهم‌ترین ضعف بازی نوار سلامتی‌ست. وقتی دشمن به شما شلیک می‌کند باید پناه بگیرید. هر پناهگاهی یک عمر مشخص دارد. مثلا اگر دشمن 40 بار به دیواری که پشتش پناه گرفته‌اید شلیک کند آن دیوار قابلیت پوشش را از دست می‌دهد و گلوله‌ها به شما اصابت می‌کنند. حد سلامتی و مقاومت پناهگاه‌ها خیلی پایین است. فاصله رسیدن از نوار سلامتی کامل به نقطه صفر یا مرگ حدود چند ثانیه‌ست. این نکته می‌تواند کمی روی اعصاب گیمرها برود و تمرکز آن‌ها را به‌هم بزند.
یک پیشنهاد دوستانه
همان‌طور که در ابتدا هم اشاره کردیم بازی ویدئویی کنترل (Control) برای کنسول‌های PS4 و Xbox One و PC تولید شده است. فرض کنید این امکان را دارید که بازی را روی هر سه کنسول تجربه کنید. انتخاب شما کدام است؟ اجازه دهید پیشنهادی مفید و صادقانه بدهیم. کارت گرافیک‌های نسل جدید nVIDIA بسیار عالی هستند. اگر کامپیوتری در اختیار دارید و کارت گرافیک نسل جدید روی آن نصب است، حتی برای یک ثانیه هم تردید نکنید. شاید گرافیک عالی نتواند یک بازی بد را به بازی خوبی تبدیل کند اما می‌تواند یک بازی خوب را فوق‌العاده کند. این جمله دقیقا برای بازی Control صدق می‌کند. استفاده از قابلیت تری ریسینگ (Tray Racing) در نسخه مخصوص رایانه حقیقتا استثنایی‌ست. این قابلیت یک تعریف علمی دارد. اگر می‌خواهید یک شی را ببنید، باید نوری از سمت آن شی به چشم‌های شما بتابد. اجازه دهید مثالی بزنیم. حتما بارها به تصویر خودتان در آب نگاه کرده‌اید. این نتیجه پدیده بازتاب نور است. این‌که بتوانید بازتاب نور را در آب و اجسام براق ببینید بازی را به واقعیت نزدیک‌تر می‌کند. در پایین دو تصویر قرار داده شده. تصویر اول از نسخه PS4 و تصویر دوم از نسخه PC است. تفاوت را احساس کردید؟
استفاده افراطی یا کمک گرفتن از تکنولوژی؟
در آخر باید موضوع مهمی را بررسی کنیم. تصاویر وهم‌آور و شگفت‌انگیز بازی صرفا برای جذابیت آن است و به‌نحوی از تکنولوژی در راه مثبت کمک گرفته شده یا از تکنولوژی به‌صورت افراطی استفاده شده؟ این سوالی‌ست که نمی‌توان جواب آن را با قطعیت داد. اما این ایراد وقتی به بازی وارد است که سایر قسمت‌های آن ضعیف باشد. وقتی تمام بخش‌های بازی به‌صورت یکدست و هماهنگ خوب هستند، نمی‌توان گفت که تیم سازنده قصد داشته ضعف‌هایش را پشت گرافیک قوی پنهان کند.
نگاه کلی
بازی ویدئویی کنترل (Control) اثری اکشن و ماجراجویی در ژانر علمی-تخیلی‌ست. این بازی داستان دختری به‌نام جسی‌ست که وارد ساختمان مرکزی فدرال به‌نام The Oldest House می‌شود. او باید شکاف فرازمانی را حل و موجودات فوق‌بشری را به مکان اصلی آن‌ها برگرداند. این بازی گرافیک فوق‌العاده بالایی دارد. اگر به بازی‌هایی در سبک اکشن و با محتوای علمی-تخیلی علاقه دارید، بازی ویدئویی Control می‌تواند گزینه بسیار مناسب و جذابی برای شما باشد.
منبع: Polygon
